Intens Havana

Ha allemaal!

Voor de (voorlopig!) laatste keer vanuit een verre bestemming.... Och sentiment...

De afgelopen week heb ik Havana leren kennen. Net hersteld van mijn malaise ben ik begonnen met een wandeling over de Malecon. Een romantische promenade langs de zeekant. Om er te komen moet je eerst een drukke 6-baans rondweg zien over te steken, zonder zebra´s of stoplichten... Maar als dat lukt, dan heb je ook wat. De gehele boulevard is zo´n 8 kilometer lang en grenst aan de wijken Vedado (waar mijn casa is), Habana centro en Habana vieja. Daarna heb ik het museum van de Revolutie bezocht, om eens uit te zoeken hoe Fidel en Che het nou eigenlijk geschaft hebben. Helaas ben ik niet zo´n held in musea met heel veel kleine foto´s, oude krantenartikelen en ander prularia. Dus stond ik na een half uur weer buiten en was mijn 5 dollar weggegooid geld (had ik de cassiere net overtuigd dat ik Spaans studeerde in Havana en mocht ik voor de pesoprijs (4 pesos, is 20 dollarcent) naar binnen, kwam ik erachter dat ik mn pesos in de casa had laten liggen, arg!).

Toen vond ik het tijd voor lunch. En ik zat nog niet of een Duitse jongen (Fabian), die in mij collega-eenzame-tourist herkende, kwam erbij zitten. Erg leuk! Hij kon ook niet echt z´n ei kwijt met het alleen reizen in Cuba en dus zijn we die dag maar samen op pad gegaan. Veel mooie straatjes en pleintjes gezien. Nu kan ik eindelijk zeggen dat Cuba mooi is. Aan het eind van de middag brachten we nog een bezoekje aan het Museum van Havana Club rum. Bacardi rum is van oorsprong ook Cubaans, maar na een ruzie zijn ze uit Cuba vertrokken. Het wordt nu geproduceerd in Mexico en de Bacardi familie is vanuit de VS een proces begonnen tegen de Cubaanse staat. Vandaar dat er geen Bacardi rum in Cuba mag worden verkocht en geen Habana Club in the States! Maar goed, Habana Club museum dus. We leerden twee Deense jongens (Julian en Philip) kennen die ook de Engels gesproken tour (die overigens zwaar touristisch was, maar wel leuk) deden. ´s Avonds hebben we met z´n vieren afgesproken en hebben we aan de Malecon Mojito´s gedronken en een sigaar gerookt (vette nep overigens, de arme Denen waren belazerd!). De Malecon is ´s avonds DE hangout voor zowel Cubanen als touristen en soms wordt er zelfs live muziek opgevoerd.

Woensdag, donderdag, vrijdag en zaterdag waren ongeveer vergelijkbaar. Laat opgestaan, buiten de deur een westers ontbijtje gescoord (kan geen papaya´s en pina´s meer zien) en door de stad gestruind. Het Capitolio bekeken, het plaze de Revolucion en nog wat leuke oude pleintjes. Gepoogd naar een Sigarenmuseum te gaan, maar deze waren allemaal dicht i.v.m. vakantie!! Leuk. Wel sigaren gekocht overigens, en rum! En ik heb ijs gegeten bij Coppelia. Dat is de enige ijssalon in Cuba waar je ijs kan kopen in pesos! Als je in dollars wilt betalen kun je gelijk doorlopen naar het ´dollargedeelte´, maar wil je in pesos betalen (bijna alle Cubanen, dus) dan moet je in de rij wachten. Eens in de zoveel tijd mag een groep naar binnen en wordt deze bediend. Meestal hebben ze maar 3 smaken, bijv. chocola, aardbei en cocos. Na het afrekenen mag de volgende groep. En zo duurt ´even een ijsje halen´ voor een Cubaan al snel een uurtje of twee. En ik vond het ijs helemaal niet zo heel lekker... zielig he.

In Havana is het voor de vrouwelijke tourist een stuk beter toeven. Hier heb je maar last van ongeveer 30 procent van de mannen (vooral naroepen is veelvoorkomend, ik ben hier nog niet een keer bij m´n arm gegrepen, gelukkig). Een grote verbetering in vergelijking met de 99,9 procent van de mannen in Santiago dus!
De straten staan vol met oude stadspanden en appartementencomplexen, in verschillende staten van onderhoud. Sommige huizen zijn superstrak gerestaureerd, terwijl andere erbij staan alsof ze net de Tweede Wereld Oorlog in Berlijn hebben doorgemaakt. Bij sommige huizen zijn de balkons van ellende naar benenden gestort. Soms zijn de huizen zo schraal dat ze onbewoonbaar lijken, de deuren en ramen op de begane grond zijn zelfs dichtgetimmerd. Op de hogere etages hangt dan nog doodleuk de was buiten of zit er iemand op het balkon!

Omdat uitgaan in je eentje niet zo leuk en handig is in Cuba heb ik veel avonden lezend doorgebracht (wat niet erg was, want ik had een goed boek: House of the spirits, Isabele Allende). Behalve donderdagavond! De vrouw des huizes vroeg of ik zin had om mee uit te gaan naar een bar met live muziek. Dat wilde ik wel. Het werd de bar ´Gato Tuerto´. Na een goed half uur wachten begon de band. De eerste ster van de avond was een diva die de 65 allang gepasseerd was. En wat een stem, fenomenaal! En wat een act! Echt super! Blijkt toch wel weer hoe bescheten we in Nederland zijn, waar we een artiest boven de 35 die losgaat op een podium al een beetje blasse vinden... Daarna na kwam een ´jong ding´, met eveneens een hemels stemgeluid, die muziek uit het ´populaire´ genre vertolkte. En vervolgens kwam een weer een echte diva, die met haar ronde lijf bovendien behoorlijk de pan uitswingde... Wederom traditioneel cubaanse muziek. Ze kreeg de zaal wel mee. Ik begon onderhand wat moe te worden (´t was tegen 1 uur), maar Ana Miriam had de smaak te pakken. Ook al zei ze dat we zo gingen, ik moest nog ruim een uur wachten voor dat zij zich van d´r nieuwe vrienden en de dansvloer had losgemaakt. En dat met d´r 65-plus (daarbij lijk ik wel een beetje een muts...).

Nu nog een nachtje slapen en dan naar huis!! En ik heb er zin in. Ben blij dat mijn laatste week nog zeker de moeite waard was, maar ben nu wel klaar met reizen.

Tot snel! Hasta pronto!!

Kus, Kaatje