Granada en Isla Ometepe

Hoi allen!

Ik ben in Nicaragua, ja heus, al bijna 1,5 week. Tijd om jullie een beetje in de vreugde te laten meedelen. Vorige week maandag heb ik met Marielle en Hilde de Ticabus vanuit San Jose gepakt. De rit duurde ongeveer 8 uur, dit was inclusief gedoe bij de grens. Eerst moet je bij de ene bali een uit-stempel halen, dan moet je betalen om het land uit te mogen, dan weer paspoortcontrole en een in-stempel voor Nicaragua. Verder moest alle bagage uit de bus, de hele bus werd gescreend. En wij stonden daar bijna een uur voor Jan Lul te wachten. Daarna moest iedereen in de rij langs een soort stoplicht en moest je op een knop drukken. Sprong het licht op groen dan mocht je je tas weer in de bus doen, maar kreeg je rood dan was je de Sjaak en moest je tas doorzocht worden... En Marielle was dus idd de Sjaak, maar ze vonden alleen een zaklamp die nog aanstond. En ja energieverspilling dat kan dus echt niet in Nicaragua. Om energie te besparen hebben ze zelfs de tijd een uur verzet, waardoor het savonds een uur langer licht blijft. Het is hier dus 7 uur vroeger dan bij jullie.

We gingen naar Hotel Oasis, heerlijk luxe voor een backpackershostel, met zwembad en binnentuin met hangmatten!! Gratis internet! Maar ja een dorm blijft een dorm... Maandag de stad verkend. Granada is erg mooi, zeker in vergelijking met steden in Costa Rica. De koloniale architectuur houdt in dat er enorme stadspanden zijn met hoge plafonds, patio's en binnentuinen met allerhande tropische planten. Wow! En overal staan schommelstoelen, erg typisch! Ik vond het sfeertje een beetje Cubaans aandoen (ook al ben ik daar nog niet geweest..). Maar misschien komt dat omdat ze hier Che Guevarra erg leuk vinden (weet niet precies waarom eigenlijk). De volgende dag zijn we met een tour van het hostel naar Laguna de Apoyo gegaan. Dit is een enorm kratermeer, waar je kunt zwemmen etc. Heerlijk relaxed dagje gehad met veel luieren en in de zon liggen, kajakken, snorkelen en geklooi met opblaasbanden, wat een feest! Savonds lekker pittig uit eten geweest bij de Mexicaan, Nacho Mama, en vervolgens de hele nacht op de wc doorgebracht... Lang leve de diareeremmers (ze werken echt!).

Donderdag hebben we de ferry gepakt naar Isla Ometeppe. Een eiland in Lago Nicaragua (het grootste meer in centraal Amerika), gevormd door twee vulkanen (Concepcion en Maderas). 4 uur relaxed, eerste klas gevaren, met airco! We waren getipt om eerste klas tickets te kopen omdat je anders kans had dat je met de hele veestapel onder in het ruim, zonder airco, de reis moest volbrengen. Toen we aankwamen in Altegracia, wisten we niet wat we zagen. Een hele horde mensen, twee vrachwagenladingen aan bananen, kinderen, beesten, de hele kleurrijke bende stond te wachten om ook op de boot te hoppen! Mooi om te zien! De taxis van de hotels stonden ons al op te wachten, en ze schreewden om het hardst en wilden ons wel in hun taxi duwen. Tja. Hotel Central werd het, goede keuze bleek later. Schone relaxte kamer met eigen badkamer voor 4 dollar per nacht! De volgende dag namen we de bus naar Balgue, een tocht langs kleine en eenvoudige (arme!) dorpjes, vrouwen die de was deden in de rivier, varkens en ander vee dat gewoon los over straat liep. Isla Ometeppe bleek niet zo touristisch en de mensen vonden het maar wat leuk en interessant dat we dr waren, ze waren erg vriendelijk en wilden ons allemaal wel helpen met de bustijden! Goede ervaring! In Finca Magdalena overnacht (we moesten met de backpack nog een half uur bergopwaarts sjouwen in de brandende zon voor we dr waren). Het leek eerst super, want het uitzicht op de vulkaan en het meer was heel mooi, maar later zagen we de insekten.. en overal vieze spinnenwebben, bah! We hebben geprobeerd om een wandeling te maken om petroglyfen te zien (inkervingen in de rotsen gemaakt door een oud volk). De route was niet te volgen, slecht bordjes, maar wel een aantal gezien, nou dat was ook weer niet zo heel spectaculair. We besloten maar af te gaan koelen in het zwembad. Maar dit bleek een soort swimminghole in een rivier te zijn, waar ze voor de vorm wat beton in hadden gestort. Tegenvaller!! Op het plaatjes, was het een blauw zwembad, maar in het echt was het bruin, vol algen en beesten. 'S avonds wel lekker op de veranda biertjes en verse sapjes gedronken!

Zaterdag maar weer de bus gepakt naar Moyogalpa. De bus van 11 uur kwam niet... Wij wachten.. na twee uur nog niets. De locals zeiden dat de bus van 1 uur waarschijnlijk wel zou komen. En jahoor, toen we net ergens goed en wel aan de lunch zaten kwam ie. Weer een erg warme en hobbelige tocht. Moyogalpa bleek een slaperig plaatsje en we kwamen een oude Amerikaan tegen in het hotel. Hij had een bioscoop zei hij, of we een filmpje kwamen kijken. Nou daar hadden we wel oren naar! Na een overheerlijke pizza van Chido's fijn 'Walk the line' (Johnny Cash) gekeken vanuit de schommelstoel, de film werd op een witte muur geprojecteerd. Helemaal goed! Daarna nog aan de Nica libre (met Nicaraguaanse Plata rum) in de plaatselijke 'discotheek'. Waar we met de lokale kids hebben gepoold, volgens hun regels, haha.

Zondag hebben we de boot weer terug gepakt naar het vaste land. De boot was klein, vol, het hout kraakte erover, en schommelen!!! Net het piratenschip in Hellendoorn (alleen niet over de kop, gelukkig). Maar ons kon niets gebeuren want er hingen zwemvesten die in (naar onze schatting) in de jaren 50 nog goedgekeurd waren door de Nederlandse Rijnvaart... (geen grap, heb de foto!). Groen en geel van de misselijkheid, kwamen we een uur later aan. Bij het uitladen vlogen de kippen je om de oren. Een vrouw had dr zelfs 6 in een plastic zak gestopt, met de koppen dr uit, keken die beesten je aan. Toen kwam het emotionele afscheid, want Hilde en Marielle gingen terug naar Costa Rica. Toen was ik dus alleen...

Maar 's avonds zou ik een 'blind date' hebben met Esther (ook Ned.). Ik had haar 'ontmoet' via een gedeelde kennis van de talenschool. Nou was erg prima! Nu gaan wij ongeveer 2,5 week samenreizen. Maandag zijn we begonnen met souvenirs shoppen (ja meiden, jullie kunnen in je handjes knijpen!) in Masaya. Straks pakken we de bus naar een strandplaatsje, San Juan del Sur. Waar we hopelijk onze surfskills wat gaan verbeteren!