Xela, Chichi en Lago Atitlan

Buenas!

Het 'meiden'weekendje was erg goed verlopen. In een groep van in totaal 9 holandesas zijn we naar Xela (Quetzaltenango) gegaan. Na aankomst zijn we gelijk een cafe ingedoken waar 'patatje pinda' en 'broodje Goudakaas' op de kaart stonden. Voor het echte Hollandse gevoel! Alle meiden waren verwikkeld in hun eigen soapstories met de Guatemalteekse mannen. Heb dus fijn mee mogen genieten. Af en toe leek het wel een kakelende bende Gilmore girls! 's Avonds werden we voor de deur van ons hostel opgepikt om naar een discotheek te gaan. De huisbaas van een van de meiden kende namelijk de eigenaar. We werden binnengeloodst (geen entree), dr waren tafels gereserveerd voor ons en ook werd meteen een fles rum, cola, ijs en limoentjes aangesleept. De hele avond Cuba's van het huis!! Dr werd ook flink wat gedanst op voornamelijk reggeaton (Daddy Yankee rules!!). Toen om 1 uur de toko ging sluiten, werden we na een hoop (terechte) bedankjes van ons weer teruggebracht naar het hostel. In Guatemala doen ze niet zo moeilijk over rijden met een paar Cuba's op... Gelukkig was het hostel maar drie blokken verderop... Die kerel die reed, deed zn best om er een duivelsrit van te maken. Verder waren het erg aardige kerels, en helemaal geen rare streken! Prima dus.

De volgende dag zijn we op tijd opgestaan om naar natuurlijke hotsprings in de buurt te gaan, Fuentes Georginas. Na een rit in de bus en daarna achterin de pickup kwamen we hoog in de bergen. Het lag helemaal in de wolken, lekker spooky! De baden waren inderdaad goed warm en we hebben heerlijk gepoedeld. We konden zelfs een gezichtsmasker maken van de modder die van de rotsten afkwam! Op de weg terug in de pickup barstte de regen los... Wat een drama. En we hadden het al zo koud. Gelukkig konden de meiden gelijk de bus in en werd ik fijn in het centrum van Xela afgezet! In de straten stond inmiddels 10 cm water, dus moest ik op mn slippertjes naar de supermarkt waden, waar ik snel een pastaatje met tonijn heb ingeslagen. Gelijk maar gekookt (het was best lekker geweest als ik dr niet teveel zout op had geflikkerd...) en me op mn kamertje teruggetrokken om wat op te drogen en lekker de Viva te lezen. Tja, wat verder, ik ben nog twee dagen in Xela gebleven, maar het bleek niet echt een bruisende dan wel gezellige stad te zijn. Dr was ook geen klap te doen of te zien. Heb markt in een een dorpje in de buurt geprobeerd, maar daar hadden ze voornamelijk etenswaren. (Wel twee fantastische reggeaton cdtjes gekocht voor thuis, haha). En ook een museum viel tegen. Toen ik een foto wilde maken van een opgezetten toekan, waar ze met zelf-uitgeknipte-grote-gouden-sierletters een bordje 'Tucan' hadden gezet, werd ik afgesnauwd: 'Prohibido!!'. Tja. Beetje eenzaam weggekwijnt in de regen verder... (Aah...)

Woensdag maar vertrokken naar Chichi. Was ik al eerder een dagje geweest maar ik vond het zo leuk dat ik nog een keer ben gegaan!De busrit duurde lang omdat we 1,5 uur stil stonden in een lange file. Blijkbaar waren er rotsen van de berg afgerold en was de weg versperd geraakt. Dat moesten ze dus eerst opruimen. Verder probeerde de buschauffeur de verloren tijd in te halen door zoveel mogelijk in te halen, in de haarspeltbochten, terwijl we nog min of meer file-reden en er altijd wel tegenliggers om de bocht kwamen. Deze man hield duidelijk niet van het leven en ik heb mn hart vastgehouden, moest me echt inhouden om niet tegen hem te schreeuwen of ie in godsnaam (daar zijn ze nogal gevoelig voor...) eens normaal wou gaan rijden... In Chichi scheen de zon! Zo heerlijk. Vond het ineens weer fijn om alleen te reizen. Heerlijk over de markt gestruind en veel te veel gekocht natuurlijk... (2 hangmatten, ik kon gewoon niet kiezen. Lieve papa mag alvast gaan bedenken waar in mijn kamer of in de tuin een paar haken kunnen worden opgehangen!!). En lekker mensen gekeken! Ze zijn de godganse dag bezig met wierrook branden op een altaar voor de kerk en bloemblaadjes te strooien, te offeren en te prevelen... Zelfs in de kerk zijn er altaren op de grond en ligt het vol met resten van offers.
Ik kwam nog een jongen tegen, Omer, die ik al in Antigua had ontmoet, dus zijn we samen verder geslenterd.

Vrijdag ben ik naar Panajachel gegaan. Dit ligt aan Lago Atitlan... Volgens de Lonely Planet het mooiste meer ter wereld, maar zij waren dr vast niet in de plensende regen. Het lag wel erg mooi tussen de bergen en vulkanen. Ben met de ferry doorgegaan naar Santiago, waar Nienke in het plaatselijke ziekenhuisje werkte. Lilly was ook gekomen en samen kregen we een rondleiding in het toch echt wel kleine en primitieve hospitalito, waar heel veel aardige en gemotiveerde vrijwilligers werken! We hebben ook in Nienkes tuinhuisje overnacht.
Het oude ziekenhuis en een naastgelegen dorpje zijn in oktober afgelopen jaar door een modderstroom, veroorzaakt door de orkaans Stan, verwoest. Er liggen nog steeds weet ik hoeveel mensen begraven onder de modder (ruim 2 meter op sommige plaatsen). De overlevenden wonen nog steeds in een vluchtelingenkamp. Als je dit hoort sta je er weer even bij stil dat je in een derde wereldland bent en dat veel mensen het echt niet zo best hebben. De Maya bevolking die er woont spreekt een eigen Mayataal (er zijn er 22), en maar een beetje Spaans. Dus Nieke moet nu zelfs een extra taal leren om de mensen daar te kunnen helpen. Respect!

De volgende dag hebben we de boot gepakt naar een ander plaatsje aan het meer, San Pedro, een hippie-oord waar weer veel excentrieke Amerikanen waren gestrand. Heel veel kleine straatjes met barretjes en alternatieve backpackers. Erg sfeervol. We hebben onze tijd doorgebracht in een van deze cafeetjes... Chill!! Toen het noodweer weer losbarstte hebben we de boot terug naar Pana gepakt, waar we enkel-diep door de straten moesten waden naar het hotel. De langsrijdende tuktuks (driewieler taxi's) vonden dat wel leuk, en veroorzaakten een golf water die uiteindelijk ook over de rand van onze schoenen ging. Pff... en we waren al zeiknat. 'S avonds hadden we afgesproken met nog twee meiden van de Antigua-club en Nienke's collega's en zijn we lekker op stap gegaan. Eerst happy hour in de Panarock en daarna de dansvloer op, waar de Guatemalteek Oscar me langs alle hoeken van de dansvloer heeft ge-salsa-merengued!! Echt veel lol, ik was er zelfs van overtuigd dat het nog best elegant was op mijn bergschoenen, haha. (Probably not...).

Zondag natuurlijk vroeg opgestaan om Nederland-Servie te kijken!! Groot scherm in de kroeg, en dat om 8 uur sochtends. Een aantal was zelfs in het oranje! Leuk dat 'we' gewonnen hebben! Daarna nog ff in het plaatsje gehangen, gekajakt, en gelunched met pupusas (gevulde tortillas, echt El Salvadoriaans eten!).

En nu ben ik weer in Antigua. Gisteravond heb ik Sigrunn (Noors meisje uit Samara, Costa Rica) weer gezien. Na 5 weken voelde dit toch al als een oude-vriendinnen-weerzien. Gezellig aan de rode wijn gegaan, voelde als thuis. We hebben ook samen ontbeten. Het typische Guatemalteekse ontbijt bestaat uit twee roereieren, puree van zwarte bonen (frijoles), een stukje kaas en gebakken platanos. En koffie of thee natuurlijk. Erg lekker!!

Morgen vertrek ik voor een ruime week naar Mexico, Chiapas. In m'n up. Wil mn tassen in opslag doen, zodat ik licht kan reizen. Iets dat met al mijn souvenirs al niet meer mogelijk is... Heb mezelf maar de bijnaam Ka de sherpa gegeven. (foto volgt..). Wel spannend dus allemaal. Volgende week kom ik terug naar Antigua, omdat Nienke en Lilly dan klaar zijn met hun werkzaamheden en dan gaan we samen naar Honduras.

Nou dagdag lieverds!

Karin