Whitewater-raften in La Ceiba!

Hola amigos y amigas,

Dinsdag had ik al erg vroeg (6.20 uur, uitslapen is er deze reis niet echt bij...) de eerste boot vanaf Utila genomen, terug naar het vasteland. Omdat ik had gehoord dat La Ceiba een van de beste plekken in Centraal Amerika is om te gaan raften wilde ik deze buitenkans niet aan mn neus voorbij laten gaan. Om 8 uur vertrokken we met een truck de bergen in en al snel kwamen we aan bij Rio Cangrejal. De omgeving was echt supermooi, de rivier stroomde midden door de jungle.

We begonnen met wat wat-moet-ik-doen-als-ik-uit-de-boot-val-oefeningen... Dat had ik niet echt ingecalculeerd (het was mn eerste keer raften). De bedoeling was om een stuk van de snelstromende rivier over te steken door keihard tegen de stroming in te borstcrawlen. Goed... Daarna was de bedoeling dat we van een rots gingen springen, door een stroomversnelling ('de stroming trekt je onder water, maar je komt vanzelf weer boven', Oke! ("Wat?!)) en daarna weer uit de stroming probeerden te komen door als een gek opzij te zwemmen (En je moest altijd met je voeten eerst en je benen bij elkaar houden. 'Anders blijft je voet ergens aan hangen en breek je je been of wordt je uit elkaar getrokken´. Oke! ("Wat?!!). Gelukkig hadden ze en soort lifeline en konden ze me uit de stroming slepen... Toen mochten we eindelijk in de raft. Ik was vol vertrouwen, want onze gids was erg ervaren en bovendien was mn co-rafter een Amerikaanse arts. De klasses van de stroomversnellingen gingen van 1 tm 4 en zelfs een 5, wat neerkwam op een waterval van ongeveer 1,5 meter hoog...

Het was een leuke tocht, en gaandeweg kreeg ik dr steeds meer lol in. Ben niet een keer uit de boot gevallen. Behalve die keer dat we de raft, min of meer gepland, hadden laten omslaan en iedereen eruit viel. Na een korte pauze in de lodge gingen we nog een stuk de rivier afzakken. Maar niet voordat we vanaf een 7 meter hoge rots de rivier in hadden gejumpt. Ik was na die dag dus weer heel wat ervaringen rijker!

´s Middags ben ik blijven hangen in de Jungleriverlodge, aan de oever van de rivier. Het was er zo mooi en relaxed dat ik geen zin had om alweer verder te reizen. Bovendien had ik Eefje ontmoet, ook uit Nijmegen (van 'gang 7 van de Jacob Canisstraat'), hoe toevallig is dat. Zij woonde al twee jaar in La Ceiba. Ze was er na haar stage blijven hangen. Ik ben met haar en haar vrienden de kroeg in gegaan om voetbal te kijken en 's avonds hebben we Chinees gehaald en zijn we teruggelift in een pickup naar de lodge.

Het leuke van reizen is dat als een dag (of een activiteit), die je eigenlijk niet gepland had, heel erg leuk blijkt te zijn. Net alsof je een cadeautje krijgt! Woensdagochtend ben ik al weer op tijd begonnen aan mijn reis naar boven, met als einddoel Livingston in Guatemala.

Later meer!

x Karin